Iedereen die kinderen heeft, weet hoe verschillend die lieve kleintjes kunnen zijn! Er zijn er die heel gehoorzaam blijven, zich aanpassen en voor ons volwassenen bijzonder aangenaam zijn! Maar er zijn ook de tegenhangers: Kleine vechtersbaasjes die kleine of zelfs grotere vrije ruimte proberen te veroveren met allerlei trucjes en, in het uiterste geval, met daadwerkelijk vechten. Deze kinderen zijn een echte uitdaging voor ouders en verzorgers.
Sinds enkele jaren wonen er van tijd tot tijd pleegkinderen in ons huis en we hebben beide meegemaakt: de lieve kleintjes en de kleine vechtersbazen die gewoon geen grenzen willen aanvaarden!
Hoe vaak heb ik me niet geërgerd aan mezelf omdat ik me liet meeslepen in een ruzie of een eindeloze discussie! In dergelijke situaties ontbreekt het mij maar al te vaak aan de innerlijke kalmte om de kleine provocaties te verdragen, omdat ik, als de oudere, het roer niet wil loslaten en gewoon niet graag het gevoel heb dat een kleine rebel het laatste woord zou kunnen hebben.
Gruttomannetjes in gevecht
Op de een of andere manier doet me dit denken aan een ervaring die ik had toen ik voor het eerst ging fotograferen in het Ochsenmoor bij de Dümmer. Daar waren twee gruttomannetjes onvermoeibaar aan het vechten, een gevecht dat verscheidene uren aanhield. Ik vond het erg interessant om naar te kijken en ik heb een paar goede foto’s kunnen maken. Maar waar ging het gevecht over? Ik denk dat het een territorium oorlog was – een gebied waar de winnaar de baas zou zijn.
Toen ik enige tijd geleden de foto voor deze rubriek had uitgekozen, had ik er een bekend vers uit Filippenzen 4 bij geplaatst: “… maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.” (Fil. 4, 6b + 7)
De vrede van God…
Ik moet bekennen dat op momenten dat zo’n kleine vechter bij ons verblijft, ik tekort kan schieten in bidden en dat daardoor de vrede van God, die hart en gedachten bewaart, niet zo overvloedig bij mij is als zou moeten. Natuurlijk kan ik me nu verontschuldigen door te zeggen dat ik de regels in mijn huis mag bepalen en handhaven. Maar ik herken ook met onbehagen wat er in mijn hart leeft en dat is lang niet altijd goed. Dit laat mij zien dat wat de Bijbel de “oude mens” noemt, helaas nog veel te levend in mij is. En dat ik niet in staat ben om op eigen kracht te veranderen!
Slechte dingen komen uit ons hart
De Heer Jezus zei eens dat slechte dingen uit het hart komen: Slechte gedachten over onze medemensen, bijvoorbeeld. Onze gedachten veranderen onze kijk op mensen, soms misschien zelfs ten goede, maar vaak eerder ten kwade. We zien dan alleen de slechte gewoonten, het slechte gedrag – en onze gedachtencarrousel begint te draaien. Wij beginnen afstand te nemen, onze rechten in eigen hand te nemen, te vechten en vergeten snel dat onze tegenhanger een mens is die net zo geliefd is bij God als wij!
Zonder tijdslimiet
Maar Gods aanbod is vast en zonder tijdslimiet: namelijk dat als wij onze zorgen en noden in gebed voor Hem brengen, Zijn vrede onze gedachten en harten zal bewaren! Dit staat er niet als een vage mogelijkheid, maar als een vaststaand feit!
En niets houdt het hoofd beter koel dan een hart en gedachten die door God bewaard worden!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
