Column – Een vriendelijke vogelaar had me een goede tip gegeven: Iets verderop, in een wilgenstruik, zat een ransuil. Hij zat echter met zijn rug naar het pad, of ik nog geïnteresseerd was… Ja, ik was geïnteresseerd, zeer geïnteresseerd zelfs. Dus ik ging meteen op pad en na een beetje zoeken vond ik haar!
Ik had haar bijna gemist, ze zat daar rustig en leek te slapen. Ik nam een eerste foto om te zien of ze echt met haar rug naar het pad zat. Maar integendeel, ze zat met haar gezicht naar het pad. Eerst waren haar ogen smalle spleetjes, maar met elke klik van mijn camera gingen haar ogen iets wijder open en al snel keek ze me aandachtig aan met haar betoverende ogen.
Ogen als een krachtige telelens
De Natuur- en Biodiversiteitsbeschermingsbond (NABU) in Nedersaksen schrijft in een artikel over uilen dat hun ogen als een krachtige telelens zijn. De ogen bevinden zich in een buis van botten die naar voren toe smaller wordt. De lens in het oog van de uil is groot en de pupil is wijd, wat een hoge lichtopbrengst mogelijk maakt en betekent dat een uil zelfs in de schemering heel goed kan zien. En omdat de oogbollen ook langwerpig zijn, is de afstand tussen de lens en het netvlies vrij groot: dit betekent dat er veel licht wordt gebundeld in een kleine ruimte, waardoor een uil ook een zeer goed ruimtelijk zicht heeft!
Een probleem?!
Door deze constructie kan een uil zijn ogen echter niet meer bewegen met spierkracht – eigenlijk een probleem! Maar geen enkel ander dier kan zijn kop zo ver opzij draaien als een uil: namelijk 135° in elke richting, dus 270° in totaal!
Gehoor
Het volgende bijzondere kenmerk van uilen is hun buitengewone gehoor! Hun oren zitten asymmetrisch op de kop, waarbij het rechteroor iets hoger zit dan het linkeroor. Hierdoor hoort een uil met één oor een prooidier een fractie van een seconde eerder en kan hij de prooi dus precies lokaliseren. Een ransuil kan bijvoorbeeld nog steeds een muis lokaliseren op een afstand van 60 meter. Dankzij hun nauwkeurige gehoor kunnen uilen zelfs in het donker met succes jagen.
Vleugels
De constructie van de vleugels is ook bijzonder: de bovenkant van de vleugels is gewatteerd als fluweel en de randen van de buitenste handvleugels zijn gekarteld als een kam, die de luchtstroom tijdens het vliegen wervelt zodat de vlucht van een uil absoluut geruisloos is. Zelfs niet het kleinste geluid verraadt de nadering van de jager naar de prooi, die ook een zeer fijn gehoor heeft.
Gefascineerd
Ik ben gefascineerd door deze bijzondere vogels en elke waarneming van een uil is voor mij een bijzonder genoegen. En het blijft me verbazen hoe mensen bij het observeren van zulke wonderen van de schepping vol overtuiging kunnen praten over hoe dit alles in een onvoorstelbaar lange periode van miljarden jaren tot stand heeft kunnen komen zonder tussenkomst van een almachtige Schepper.
Salomo had een veel duidelijker beeld van onze Schepper, want in Spreuken 20:12 zegt hij: “Een oor dat hoort en een oog dat ziet, ook die beide heeft de HEERE gemaakt.”
Ik ben er vrij zeker van dat dit vers menig modern persoon met een “wetende” glimlach en een beetje beschaamd doet wegkijken, zich verwonderend dat er mensen zijn die zoiets vandaag de dag nog steeds kunnen geloven! Ook al heeft de wetenschap bewezen dat …
Ontelbare blinde toevalligheden
Eerlijk gezegd heb ik niet genoeg vertrouwen in de ontelbare blinde toevalligheden die nodig waren om alles in de natuur via vele tussenstadia te laten ontstaan. Om bij het voorbeeld van de uil te blijven: te veel dingen zijn te perfect op elkaar afgestemd om gewoon blind toeval te zijn! De uil jaagt niet alleen in de schemering, maar ook in het donker. Waar hun ogen niet meer kunnen zien, neemt hun gehoor het over: er zijn uilen die hun prooi nog kunnen horen onder een centimeterdikke laag sneeuw en dan haarscherp toeslaan. Is dat niet een beetje te veel van het goede voor een simpel, blind toeval dat een onvoorstelbaar lange tijd nodig zou hebben gehad om zich te ontwikkelen?
Een geniale, almachtige Schepper
Ik geef graag toe dat ik ook niet in dit blinde toeval wil geloven! Integendeel: ik wil geloven in een geniale, almachtige Schepper God, ook omdat de hele schepping dag na dag getuigt van Zijn onbegrensde creatieve wijsheid. Als deze almachtige Schepper niet zou bestaan, maar alleen een grandioos maar blind toeval – dan zou al het leven maar één ding zijn – namelijk volstrekt zinloos!
In de brief aan de Romeinen schrijft Paulus in hoofdstuk 1:20: “Want de dingen van Hem die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn Goddelijkheid, zodat zij niet te verontschuldigen zijn.”
Dat ik geloof in een Schepper God die ook mijn God is, mijn hemelse Vader – dat was geen onvoorspelbare speling van het lot, maar een beslissing van mijn vrije wil! Ook omdat ik gewoon te veel van het leven en deze prachtige schepping hou! En ik wil leven met en voor mijn Schepper.
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl
