Column – Deze column schrijf ik in een periode van mijn leven waarin onzekerheid de boventoon voert. Een bloedonderzoek gaf een andere uitkomst te zien dan waarop ik had gerekend. In plaats van dat een bepaalde waarde was gedaald was zij gestegen. Daarom krijg ik binnenkort een vervolgonderzoek.
Knagend gevoel
Je mag best weten dat deze onzekerheid aan mij knaagt. Wat staat mij te wachten? Na een bestralingsperiode was de uitkomst van het eerste onderzoek heel hoopgevend. De bedoelde waarde was aanzienlijk gedaald en bij het volgende onderzoek zou de waarde nog lager moeten zijn. Maar nu is gebleken dat dit niet zo is. Ze was niet gedaald, maar gestegen. Hoe komt het dat ik in het geloof ‘amen’ zeg op het feit dat mijn leven in Gods hand ligt en dat mij niets overkomt buiten Zijn wil om, maar dat de onzekerheid, die zich van mij heeft meester gemaakt, nu zo aan mij knaagt?
Het leem van de Pottenbakker
Ik ben aan deze column begonnen zonder te weten wat er al schrijvend bij mij boven zal komen. En ik had geen idee wat de inhoud van mijn column zal worden. Ik ervoer een drang om te schrijven. Nu komt bij mij het beeld van de pottenbakker voor mijn aandacht. Ik ben gaan googelen op het woord ‘pottenbakker’ in de bijbel en vond het volgende prachtige vers “Maar nu, Heere, U bent onze Vader! Wij zijn het leem en U bent onze Pottenbakker.” (Jesaja 64:8).
Wellicht wil God mij nu een les leren. Hij is de Pottenbakker en ik ben het leem. Hij is bezig mij te boetseren. Dat doet Hij al langere tijd, maar nu kom ik in een fase waarin het boetseren ‘wat pijn doet’ en ik onzeker ben over de uitkomst. Niet het leem bepaalt de uitkomst van het boetseerwerk, maar de Pottenbakker. Hij bepaalt het eindresultaat. Hij bepaalt wanneer het werk af is. En wees er maar van overtuigd dat het resultaat van Zijn boetseerwerk prachtig zal zijn. Prachtig in Zijn ogen.
Hierin vind ik rust. En daarom stop ik nu met schrijven.
Auteur: Willem van Leiden
Beeld: © Henk-Jan Oudenampsen
