Enthousiast vertelt Danny zijn levensverhaal. Jarenlang woonde en werkte hij op exotische eilanden vol zonovergoten stranden en wuivende palmen. Zijn werk was tegelijkertijd zijn passie: diepzeeduiken. Een leven in het paradijs… Toch woont Danny inmiddels gewoon weer in Nederland, en nu is hij gelukkiger dan ooit. Hij heeft ons dus heel wat te vertellen over de omzwervingen in zijn leven.
Danny groeide op zonder geloof; toch had hij als kind duidelijk het gevoel: er moet meer zijn tussen hemel en aarde. Als tiener dacht hij veel over het leven na: waarom leef ik, wat voor zin heeft alles? Hij werd er somber van en zakte langzamerhand weg in een chronische depressiviteit. Op zeker moment wilde hij eigenlijk niet meer leven. Danny ging psychologie studeren in de hoop daar antwoorden te vinden. Maar hij vond het een vage studie: ‘In plaats van antwoorden kreeg ik steeds meer vragen.’ Hij stopte ermee en stapte over naar het conservatorium.
Zijn moeder
In de tijd daarvoor was Danny’s moeder erg veranderd. ‘Het was alsof ze God persoonlijk had ontmoet. Ze was er vol van, las de hele dag in de Bijbel en bad veel. Het maakte indruk op me, maar echt begrijpen deed ik het niet.’
De wereld in
Danny besloot de wereld in te trekken en als duikinstructeur in exotische oorden aan de slag te gaan. Hij begon in Turkije, maar na een poos had hij het daar wel gezien en wilde hij naar mooiere gebieden: eerst Kreta en daarna Egypte. Hij deed wat hij leuk vond en had geen tijd om te tobben; daardoor verdween zijn somberheid. ‘Maar als je een jaar lang op dezelfde riffen duikt, ken je elk steentje en visje.
Daarom wilde ik na Egypte weer ergens anders naartoe.’ Danny verhuisde naar de Malediven. ‘Dat was spectaculair. Wuivende palmen, prachtige koralen en exotische vissen. Hier zou ik gelukkig worden!’
Maar daarna moest het toch nog weer mooier en indrukwekkender en vertrok hij naar Palau (Micronesië), waar hij uiteindelijk twee jaar bleef wonen.
Zoeken naar geluk
Toen hij zeven jaar duikinstructeur was en zeker drieduizend duiken gemaakt had, drong de vraag zich aan hem op: hoe lang wil ik dit eigenlijk nog doen, dit zwerven en zoeken naar geluk?
Naast Danny’s appartement op Palau stond een kerk. ‘Ik vond een kerk eigenlijk iets voor zwakkelingen. Ik had dat niet nodig; ik kon het zelf wel.’ Toch besloot Danny naar binnen te gaan. Hij genoot van het contact met christenen daar en bleef de diensten bezoeken. Hij leerde meer over God. ‘Ik ben niet heel plotseling in God gaan geloven; het was een langzaam proces waarbij ik God steeds meer ging zoeken. Op een dag nam ik het besluit: ik wil met God gaan leven.’ Hierna besloot Danny definitief af te zien van het reizen, terug te gaan naar Nederland en zich aan te sluiten bij een kerk.
Veranderd
‘Mijn leven is veranderd. God is de Enige die de lege plek in mijn leven kan vullen en mij echt gelukkig kan maken. Ik weet nu dat Jezus Christus voor mijn verkeerde daden is gestorven aan het kruis, en dat Hij daardoor de relatie tussen God en mij heeft hersteld. Hoe meer ik het begrijp, hoe enthousiaster ik word. Nu probeer ik anderen erover te vertellen. Ik kan het uit ervaring zeggen: zelfs de allermooiste plekken op aarde konden mij geen echt geluk brengen. Alleen bij God heb ik werkelijke vrede en rust gevonden.’
Auteur en foto: Henk-Jan Oudenampsen
Web: leven.nu
