Een tijdje geleden, in april 2023 om precies te zijn, waren mijn vrouw en ik samen met onze dochter en familie een paar dagen in een vakantiehuis in Julianadorp. En Julianadorp is voor mij als tuinier zoiets als een “tuinbouw hotspot”, want het ligt midden in een groot bollengebied.
En we hadden geluk, want overal om ons heen stonden hectares hyacinten, narcissen, tulpen en andere bolgewassen in bloei. Maar deze planten bloeiden afhankelijk van de soort, d.w.z. sommige soorten stonden nog in de knop (= nog niet uitgebloeid) in het veld, andere stonden in volle bloei en weer andere waren al zichtbaar aan het einde van hun bloeitijd of waren al helemaal uitgebloeid.
Anna Paulowna
In Anna Paulowna, een klein plaatsje in de buurt van Julianadorp, is een openbare showtuin waar de bollentelers een selectie van de bollenplanten die ze produceren laten zien. Het is een erg mooie tuin en zeker de moeite waard! Maar toen wij er waren, zagen we een paar groepen mensen door de beplanting lopen, die duidelijk planten aan het weghalen waren. Later legde een van deze hardwerkende helpers ons uit dat ze tulpen aan het verwijderen waren die aangetast waren door grauwe schimmel of tulpenvuur (een zeer besmettelijke tulpenziekte). Het was een voorzorgsmaatregel om de plantenpopulatie in deze tuin gezond te houden.
Tulpenbrand
Helaas hebben ziekte en dood door de zondeval hun intrede gedaan in de schepping en eisen ze hun tol! Niemand is hiervan vrijgesteld. Ik merk dit altijd pijnlijk met tulpen, bijvoorbeeld: Je koopt een mooie soort en plant ze in de tuin. In het eerste jaar bloeit hij heel mooi, in het tweede jaar is het veel minder, omdat de eerste tekenen van tulpenbrand zichbaar worden en op zijn laatst in het derde jaar is er niet veel meer over van de pracht…
Onverderfelijk
Toen ik hierover nadacht, schoot me een vers uit de eerste brief van Petrus te binnen. In het eerste hoofdstuk prijst Petrus God omdat Hij ons in Zijn grote barmhartigheid heeft wedergeboren tot een levende hoop door de opstanding van de Heer Jezus Christus uit de doden. En dan schrijft hij in vers 4 dat deze levende hoop voor ons is opgeborgen in de hemel als een “onvergankelijke en onverderfelijke erfenis”!
Vergankelijkheid
Hoe ouder ik word, hoe meer ik me bewust word van mijn eigen vergankelijkheid. Als de Heer mij genadig is, mag ik over niet al te lange tijd met pensioen, na bijna 48 jaar in dienst te zijn geweest – en ik vraag me verbijsterd af waar de tijd gebleven is!
Hoe vaak heb ik mijn geweten en helaas ook de eer van mijn Heer en Verlosser Jezus Christus niet bezoedeld door bewuste of onbewuste zonde in mijn oude leven – en hoeveel van deze zondevlekken zullen er nog bijkomen in mijn resterende levenstijd, ook al wil ik ze eigenlijk niet?
Eindig
Ik merk ook dat mijn tijd hier eindig is omdat ik merkbaar aan het “verdorren” ben: ik merk mijn rimpels steeds duidelijker, mijn haar wordt steeds grijzer en mijn gewrichten werken ook niet meer goed. Dit proces duurt bij ons mensen veel langer dan bij een plant – en toch zijn wij mensen net zo eindig als elk ander schepsel op deze aarde!
Geen zekerheid
Zelfs onze bezittingen kunnen ons niet de zekerheid geven waar we zo naar verlangen! Een plotselinge oorlog of een natuurramp kan ons alles afnemen. Ons geld en andere dingen die belangrijk voor ons zijn, kunnen heel snel verloren gaan door diefstal, fraude, een beurscrash of wat dan ook.
Erfenis
En ik krijg steeds vaker tranen in mijn ogen als ik me realiseer wat God, onze Vader in de hemel, voor ons heeft voorbereid: namelijk een erfenis die nooit zijn waarde kan verliezen! Een erfenis die onvergankelijk, onverderfelijk en onveranderlijk is – en die ik, als geboren zondaar, nooit verdiend heb.
Maar omdat Jezus Gods toorn en oordeel voor mij en mijn zonde aan het kruis als mijn plaatsvervanger heeft ondergaan en op de derde dag is opgestaan, is de rechtvaardige en eeuwige God mijn hemelse Vader geworden. HIJ heeft “naar zijn grote barmhartigheid” deze onvergankelijke, onverderfelijke en onverderfelijke erfenis voor ons in petto.
Laten we er bij elke verwelkende bloem aan denken: het is absoluut zeker – het beste en onvergankelijke ligt nog voor ons!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
