Column – In Den Helder ligt een prachtige stadsboerderij, “De Helderse Vallei”, die zeker een bezoekje waard is, evenals een bezoekerscentrum met natuureducatie voor kinderen en jongeren en een opvangcentrum voor wilde dieren.
De Helderse Vallei biedt contact met verschillende huisdieren en onze kleine kleinzoon kwam hier voor het eerst in contact met schapen en geiten, waar hij erg van genoot. Er is ook een vogeltuin waar je vogels kunt kijken. In deze vogeltuin stond echter ook een wat vreemd uitziende kast, wat een bijenkast bleek te zijn, maar hij zag er heel anders uit dan alle bijenkasten die ik eerder had gezien.
Waakbijen
Dus nam ik een kijkje van dichterbij: eerst was er niet veel te zien bij de ingang, een paar bijen kwamen aan of gingen weg, maar toen ik dichterbij kwam met mijn camera, verschenen er plotseling meerdere bijen bij de ingang en alsof ze aan het zonnebaden waren.
Maar ze waren niet aan het zonnebaden, integendeel, ze waren heel serieus bezig met hun werk – het waren waakbijen, die me heel goed in de gaten hielden!
Bijenkorfbij
Wanneer een honingbij (een werkbij) zelfstandig wordt, krijgt ze haar eerste taak als bijenkorfbij: hiervoor werkt ze uitsluitend in de bijenkorf, bouwt ze honingraten of zorgt ze voor het jonge broed. Tussen haar 18e en 21e levensdag neemt ze steeds meer de taak van een waakbij op zich en vanaf haar 20e levensdag wordt een werkbij een vliegbij, d.w.z. de bij die we regelmatig nectar en stuifmeel in de bloemen zien verzamelen.
Beschermbijen
Beschermbijen bewaken hun kolonie tegen indringers, maar ze herkennen hun zusters ook aan de “juiste” geur en laten ze zonder problemen passeren. Maar iedereen die niet tot de kolonie behoort, wordt krachtig verjaagd, hoe groot de indringer ook is. Ik was ooit gefascineerd toen ik las dat zelfs horzels die de korf binnenkomen worden overmeesterd door een hele horde schildwachtbijen en gedood in een zogenaamde “hittebol” door de lichaamswarmte van de bijen zelf. Het was echt fascinerend om een foto te zien van zo’n bol bijen met een horzel die in het midden stierf.
Psalm 127
Toen ik de wachtbijen zag, moest ik denken aan een vers uit Psalm 127, waar het eerste vers luidt: “Tenzij de Heer het huis bouwt, werken zijn bouwers tevergeefs. Tenzij de Heer de stad bewaakt, waakt de wachter tevergeefs.”
Ander liedboek
Terwijl ik deze tekst schrijf, word ik ontroerd door de gedachte aan hoe vaak wij christenen waarschijnlijk als waakzame bijen de ingang van “onze” kerk hebben bewaakt, om iedereen af te weren die niet de “juiste” geur had omdat ze een ander liedboek gebruikten of bijbelpassages anders interpreteerden (niet verkeerd!!) dan wij dachten dat juist was. Het waren geen echte vijanden, zoals (om bij het beeld van bijen te blijven) horzels of spitsmuizen die komen roven en eten, nee het waren gewoon andere bijen, van een andere kolonie naast ons.
Varoa mijt
Maar er is een vijand voor de honingbijen waartegen de waakbijen machteloos staan, want deze vijand zit al midden in de kolonie, en dat is de Varoa mijt! Deze leeft in de broedkamers en verzwakt van daaruit de bijenkolonie! Dit is een uitdaging voor de imker, want als hij zijn volken niet goed in de gaten houdt, zullen ze aan deze plaag ten onder gaan. De imker zorgt daarom regelmatig voor zijn bijen om precies dat te voorkomen – hij is degene die deze plaag kent en onschadelijk kan maken!
Onze grote “Imker”
Hoeveel kracht heeft onze interne vijand (om het eenvoudig te houden noem ik hem de “Varoa-mijt van de gemeente”!) ons gekost? Hoeveel schade is er aangericht in onze gemeenten door het vasthouden aan onze eigen principes, door onvriendelijkheid, arrogantie en egoisme? Onze grote “Imker” (ik hoop dat mijn lezers mij deze vergelijking vergeven!), de Here Jezus, houdt van Zijn volk en doet er alles aan om het gezond en sterk te maken. In Zijn handen wordt het huis gebouwd en de stad behouden.
Om misverstanden te voorkomen: ik wil niet spreken van onvoorwaardelijke tolerantie in de gemeenten! Er zijn dingen die het Woord van God ons vertelt, waar niet over gediscussieerd mag worden en waar we ons zonder mitsen en maren aan moeten houden.
Sterke en oplettende wachters nodig
Een van deze onbetwistbare onderwerpen, die op dit moment het volk van God als een grote vijand bedreigt, is de opvatting dat het Woord van God, de Bijbel, met zijn uitspraken niet meer actueel is en daarom niet letterlijk genomen moet worden. Als deze opvatting de overhand zou krijgen, zouden er al snel geen bindende normen meer zijn in de gemeente en zou de gemeente haar (levens)kracht verliezen – hier hebben we sterke en oplettende wachters nodig die zich moedig verzetten tegen zulke ideeën. En één ding is heel zeker: zij hebben de Heer Jezus in deze bediening altijd stevig aan hun zijde!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
