Column – Het was op de Beltringharder Koog in Sleeswijk-Holstein. Ik zat in de vogelkijkhut en op een gegeven moment zag ik een groep vogels die op de een of andere manier geen vrede met elkaar hadden. Keer op keer viel de ene vogel uit deze groep de andere aan, ze joegen elkaar door het water, renden naar elkaar toe op de oever, met het doel om steeds weer tegen elkaar te vechten.
Wat dit gedrag nog opmerkelijker maakte, was dat de paartijd en het broedseizoen eigenlijk voorbij waren, zoals gebruikelijk tussen eind juli en begin augustus. Terecht noemen we deze vogels ‘kemphanen’. Op indrukwekkende wijze vechten ze voor hun territorium en partners, vooral tijdens de paartijd.
Ik geef niet op!
En op de een of andere manier kreeg ik het idee hoe vaak wij mensen ook op zulke kemphanen lijken. Zodra iemand anders (vermoedelijk) te dicht bij ons komt, vallen we elkaar aan en proberen we stevig onze vrijheid te verdedigen. En één ding is duidelijk: ik geef niet op!
Vaccinatiestatus
Ik kan het gevoel niet van me afschudden dat deze houding zich ook onder ons christenen verspreidt, vooral in de laatste paar maanden omdat de pandemie een steeds grotere impact op ons leven heeft gehad. Op de een of andere manier heb ik het trieste vermoeden dat voor sommige christenen het spirituele perspectief zodanig is veranderd dat de vaccinatiestatus plotseling een belangrijke (misschien zelfs de belangrijkste!) indicator lijkt te zijn van het “juiste” spirituele gezichtspunt. De pandemie is in veel kerken een serieus twistpunt geworden – en ik ben ervan overtuigd dat dit slecht is voor de kerk van God en haar getuigenis aan degenen die niet in God geloven.
Spreuken 20:3 heeft een opmerkelijke zin: “Het strekt een man tot eer zich buiten onenigheid te houden, maar iedere dwaas zal zich er juist in mengen.”
Verschillende kanten
We kunnen de pandemie en hoe ermee om te gaan vanuit (minstens) twee perspectieven zien en ik geloof dat beide perspectieven aspecten hebben die het overwegen waard zijn. Maar wat weerhoudt ons er eigenlijk van om de overtuigingen van andersdenkenden over de pandemie te respecteren en deze ook te laten staan zonder dat er meteen een grote discussie over hoeft te ontstaan? Kan het zijn dat we niet langer bereid zijn toe te geven aan een ruzie omdat we niet willen lijken op “verliezers” als onwetenden? Salomo zegt dat het de eer van een man is om geen ruzie te maken! Want argumenteren kost veel energie die elders productiever kan worden ingezet.
Discussiëren
Om bij het voorbeeld van de pandemie en de kerk te blijven, hoeveel energie denk je dat er werd verspild door simpelweg te discussiëren en óver elkaar te praten in plaats van mét elkaar te praten en te bidden? Samen bidden kan ook telefonisch of via Zoom. Hoeveel kracht heeft het getuigenis van de kerk verloren omdat veel christenen vervelende dingen roepen en eindeloos discussiëren in plaats van dat we praten over de grote genade en liefde van God en onze medemensen te vertellen hoezeer we God in deze tijd allemaal nodig hebben?
In hoofdstuk 6 vers 2 van de brief aan de Galaten staat: “Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.” Dat geldt in de eerste plaats voor ons als christenen onder elkaar!
Toegelaten door God
Deze pandemie is geen blinde pech, maar het is toegelaten door God! Hij zei daar “ja” op en daarom zal Hij de controle over onze wereld en de pandemie niet verliezen! Daarom doen we er goed aan om ons weer volledig op onze God te richten en Hem te volgen. We hoeven het hier niet altijd over eens te zijn, maar we moeten altijd bereid zijn om “te stoppen met ruzie maken”!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
